اکنون به راحتی می توانید از آموزشهای ما در هرکجا و هر زمان استفاده نمایید .

بیماری اوتیسم یکی از اختلالات روانی-اجتماعی می‌باشد که در آن فرد دچار مشکلات در ارتباط با دیگران و همچنین در تعاملات اجتماعی می‌شود. این اختلال به صورت پیچیده‌ای دارای چندین علت محتمل می‌باشد که برخی از این علل شامل ژنتیک، محیط، شیمیایی‌ها و مشکلات در حوزه توانبخشی هستند. بیشترین نشانه‌های اوتیسم در کودکان زیر سه ساله به صورت زیر است: 1. نقص در ارتباط چشمی با دیگران 2. نداشتن لبخند در پاسخ به چیزهای جذاب 3. نداشتن تمایل به استفاده از لغات برای بیان نیازها و درخواست‌ها 4. تمایل به بازی کردن تنها و عدم تعامل با دیگر کودکان 5. عدم توجه به صداها و اشارات 6. تمایل به تکرار یک فعالیت تکراری بدون توجه به فعالیت‌های دیگر 7. عدم توانایی در تعامل با افراد دیگر و عدم توجه به نیازهای آن‌ها 8. تمایل به انجام فعالیت‌های تکراری و خود تکراری 9. نداشتن توانایی در تمیز کردن و مرتب کردن اسباب بازی ها و وسایل دیگر 10. عدم توانایی در برقراری ارتباط با دیگران به طور خاص پدر و مادر

اوتیسم یک اختلال توسعه‌ای است که بر روی ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار کودکان تأثیر می‌گذارد. در زیر، ده ویژگی کودکان اوتیستیک زیر هفت سال سن را بررسی می‌کنیم: ۱. تأخیر در زبان - کودکان اوتیستیک معمولاً در توسعه گفتار تأخیر دارند یا ممکن است به طور کامل حرف نزنند. ۲. مشکل در تعامل اجتماعی - کودکان اوتیستیک ممکن است با مشکلاتی در برقراری تماس چشمی و تعامل اجتماعی با دیگران مواجه شوند. ۳. رفتارهای تکراری - کودکان اوتیستیک ممکن است در رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست یا تکان خوردن بدن در حالی که بر روی زمین می‌نشینند به مشکل برخورد کنند. ۴. حساسیت‌های حسی - کودکان اوتیستیک ممکن است حساسیت‌های بیشتری داشته باشند یا به برخی صداها، بافت‌ها یا بوها حساس باشند. ۵. مشکل در تغییر - کودکان اوتیستیک ممکن است با مشکلاتی در تغییرات در برنامه روزانه و یا محیط مواجه شوند. ۶. کمبود بازی‌های خیالی - کودکان اوتیستیک ممکن است در بازی‌های خیالی یا بازی‌های مجازی شرکت نکنند. ۷. علاقه‌های تثبیت شده - کودکان اوتیستیک ممکن است به موضوعات یا شیء خاصی علاقه‌مند شوند. ۸. مشکل در انتقال - کودکان اوتیستیک ممکن است با مشکلاتی در تغییر فعالیت‌ها مواجه شوند. ۹. مشکل در تنظیم احساسات - کودکان اوتیستیک ممکن است مشکلاتی در تنظیم احساسات خود داشته باشند یا احساسات خود را بیان کنند. ۱۰. کمبود بازگشت اجتماعی و احساسی - کودکان اوتیستیک ممکن است با مشکلاتی در درک علائم اجتماعی یا پاسخ مناسب به تعاملات اجتماعی مواجه شوند.

1. همدردی: روان‌درمانگر اوتیسم باید همدردی نسبت به مراجعین خود را داشته باشد و چالش های منحصر به فرد آنها را درک کند. 2. صبر: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای پردازش اطلاعات و پاسخ به سوالات بیشتر از زمان نیاز داشته باشند. یک روان‌درمانگر باید صبور باشد و به آنها زمان کافی برای بیان خود بدهد. 3. انعطاف پذیری: هر مراجعی با اوتیسم متفاوت است و نیازهای درمانی آنها ممکن است متفاوت باشد. یک روان‌درمانگر باید انعطاف پذیر باشد و رویکرد خود را برای برآورده کردن نیازهای هر مشتری تنظیم کند. 4. خلاقیت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با روش های درمانی سنتی دچار مشکل شوند. یک روان‌درمانگر باید خلاق باشد و راه حل های نوآورانه برای بهبود مراجعین خود پیشنهاد دهد. 5. نگرش مثبت: درمان اوتیسم ممکن است چالش برانگیز باشد و پیشرفت ممکن است کند باشد. یک روان‌درمانگر باید نگرش مثبت را حفظ کند و حتی در موفقیت های کوچک تعقیب کند. 6. مهارت های ارتباطی قوی: ارتباطات موثر در درمان اوتیسم بسیار مهم است. یک روان‌درمانگر باید قادر باشد با مراجعین و خانواده های آنها به طور واضح و موثر ارتباط برقرار کند. 7. دانشمند: روان‌درمانگران اوتیسم باید درک عمیقی از اوتیسم و شرایط مرتبط با آن داشته باشند. آنها باید با آخرین تحقیقات و شیوه های بهترین عملکرد در این زمینه آشنا باشند. 8. همدردانه: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با تبعیض و تبعیض روبرو شوند. یک روان‌درمانگر باید همدردانه و حامی باشد و فضایی امن برای بیان مراجعین فراهم کند. 9. بازیگر تیم: درمان اوتیسم اغلب شامل تیمی از حرفه ای ها شامل پدر و مادر، معلمان و دیگر روان‌درمانگران است. یک روان‌درمانگر باید بازیگر تیم باشد و با دیگر حرفه ای ها به منظور ارائه بهترین مراقبت برای مراجعین خود همکاری کند. 10. بدون قضاوت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای چالش برانگیزی از خود نشان دهند. یک روان‌درمانگر باید بدون قضاوت باشد و بر روی درک علت رفتار به جای اتهام به مراجع تمرکز کند.

بازی درمانی یکی از روش‌های مهم در درمان کودکان دچار اوتیسم است که به دلیل جذابیت و مفید بودن برای کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه، ده تکنیک در بازی درمانی کودکان دچار اوتیسم را برای شما شرح می‌دهیم: 1. ارائه ابزار بازی: بازی با ابزار مناسب می‌تواند کمک بسیاری به کودک داشته باشد. ابزار بازی باید به گونه‌ای باشد که به کودک امکان تعامل با آن و احساس رضایت و خوشایندی را بدهد. 2. ایجاد فضای امن: فضای امن برای کودک بسیار مهم است تا به راحتی و بدون ترس و استرس در فعالیت‌های درمانی شرکت کند. برای این منظور، می‌توانید از روش‌هایی مانند ساخت چادر یا محوطه‌ای برای بازی استفاده کنید. 3. ارائه مسئله محور: در بازی درمانی کودکان دچار اوتیسم می‌توانید به صورت مسئله محور عمل کنید و با کمک بازی و ابزارهای مناسب به حل مشکلات کودک کمک کنید. 4. ارائه تمرینات شناختی: تمرینات شناختی می‌تواند به کودک کمک کند تا بهتر با مشکلاتش مقابله کند. برای این منظور، می‌توانید از تمرینات شناختی مانند تمرینات تمرکز و توجه استفاده کنید. 5. ارائه تمرینات حرکتی: تمرینات حرکتی نیز می‌تواند برای کودکان دچار اوتیسم مفید باشد. با توجه به نیازهای فردی کودک، می‌توانید تمرینات حرکتی خاصی را برای کودک انتخاب کنید. 6. ارائه تمرینات ارتباطی: تمرینات ارتباطی 7. بازی با اعتماد به نفس: در بازی‌های درمانی کودکان دچار اوتیسم، می‌توانید به کودک کمک کنید تا اعتماد به نفس خود را تقویت کند. به عنوان مثال، با ارائه بازی‌هایی که به کودک امکان موفقیت و پیروزی را می‌دهد، می‌توانید احساس موفقیت کودک را تقویت کنید. 8. بازی در گروه: بازی در گروه می‌تواند به کودک کمک کند که مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کند. بازی در گروه همچنین می‌تواند به کودک کمک کند تا با دیگران به خوبی ارتباط برقرار کند. 9. استفاده از تکنولوژی: استفاده از تکنولوژی، مانند بازی‌های رایانه‌ای و واقعیت مجازی، می‌تواند به کودکان دچار اوتیسم کمک کند تا مهارت‌های خود را در حوزه‌هایی مانند توجه، حافظه و مهارت‌های اجتماعی بهبود بخشند. 10. ایجاد بازی‌های متنوع: با ایجاد بازی‌های متنوع، می‌توانید از کودکان دچار اوتیسم خستگی خارج کنید و آن‌ها را مشتاق و پرانرژی نگه دارید. همچنین با بازی با ابزارهای و مواد مختلف، می‌توانید احساس جذابیت و انگیزه بیشتری در کودکان ایجاد کنید.